Czy w drukarni mówią po chińsku? cz.1

Do naszej drukarni przychodzą nie tylko klienci z branży, którzy na co dzień posługują się fachowym językiem, ale też ludzie, którzy potrzebują reklamy dla firmy lub obrazu na płótnie, by udekorować swój salon. Czasem się zapominamy i mówimy do nich dziwnym poligraficznym językiem: „Proszę zamienić fonty na krzywe i zmniejszyć dpi w bitmapie”. Widząc reakcję naszych klientów szybko uświadamiamy sobie, że mówimy do nich jakby po chińsku 🙂

Dlatego stworzyliśmy mini słownik pojęć związanych z drukarnią.

– font – to cyfrowy krój pisma. Przyjęło się, że mówimy po prostu czcionka. Profesjonaliści wiedzą, że jest to niepoprawne, ponieważ czcionka to podstawowy materiał zecerski w składzie ręcznym. Ale nie oczekujemy, że będziecie się posługiwać poligraficzną terminologią. Wyjaśniamy to na wypadek, gdybyśmy to my się zapomnieli

– krzywe – obiekty w grafice wektorowej. Najczęściej słyszycie to w zdaniu „zamień fonty na krzywe”. Chodzi o to, że nie wszystkie komputery maja zainstalowane te same kroje pisma. Jeśli nie mamy tego, którego użyliście w projekcie, nasz program zmieni go na inny, domyślny. Aby tego uniknąć należy dany krój zamienić w „krzywe” – wtedy nasz program odczyta go jako obiekt składający się z kresek i nie będzie już problemu z otwarciem pliku.

– grafika wektorowa – jeden z dwóch podstawowych rodzajów grafiki komputerowej, w której obraz opisany jest za pomocą wektorów: figur geometrycznych, linii, krzywych. Wektory pozwalają nam na bezstratne skalowanie pliku. Projekt, który jest wykonany w formacie A4 możemy wydrukować nawet na kilkumetrowym arkuszu, a jakość dalej będzie doskonała – to największa zaleta wektorów. Dają też możliwość grawerowania, wypalania, haftowania czy wycinania za pomocą specjalistycznych maszyn. Takie pliki chcemy, kiedy klient zamawia np. okrągłe naklejki z folii. Kształt tej naklejki musi być wektorem, żeby nasza maszyna wiedziała, że mają to być np. kółeczka. Oto kilka rozszerzeń plików wektorowych: CDR, AI, PDF, EPS, SVG, DWG

– grafika rastrowa (inaczej bitmapa) – drugi z podstawowych typów grafiki komputerowej. Największa różnica polega na tym, że składa się z rastrów – pikseli, a nie z krzywych. Dobrym przekładem są zdjęcia. Gdy je bardzo powiększycie widać, że składają się z malutkich kwadracików – to są właśnie piksele. Tu pojawia się ograniczenie – takiej grafiki już nie będziemy mogli dowolnie skalować. Jeśli plik A4 powiększymy do kilkumetrowego formatu – jakość będzie bardzo zła. Dlatego najlepiej przygotowywać projekt w rozmiarze, który finalnie będziemy drukować. Oto kilka rozszerzeń bitmap: JPG, PNG, TIFF, BMP, PSD.

Poniższe zdjęcia przedstawiają różnicę między tymi dwoma rodzajami grafiki.

– dpi – jednostka do określania rozdzielczości obrazu generowanych przez drukarki.

– rozdzielczość – pojęcie, które dotyczy bitmap. Jest to liczba pikseli przypadająca na określoną jednostkę powierzchni. Od tego zależy jakość druku. Często odrzucamy pliki ze względu na zbyt małą rozdzielczość – wtedy zazwyczaj mówimy, że wyjdą brzydkie piksele i prosimy o przesłanie pliku w lepszej jakości. Należy zapamiętać jedną prostą zasadę: im większy wydruk, tym potrzebna jest mniejsza rozdzielczość – mniej dpi. Wszelkie małe produkty, jak wizytówki czy ulotki powinny mieć 300 dpi. Są to wydruki oglądane z bliska i ich jakość będzie od razu widoczna. Większe plakaty np. 70×100 cm nie powinny przekraczać 200 dpi – je oglądamy z pewnej odległości i ich rozdzielczość nie musi być tak duża, jak w przypadku wizytówek. Z kolei fototapety wystarczy wydrukować w 130 dpi, a ich jakość i tak będzie bardzo dobra.

– spad – wąski pasek arkusza, który zostaje odrzucony w wyniku docięcia produktu do wymiaru. Temat rzeka 🙂 Bez tego nie ruszymy z produkcją, a klienci często o tym zapominają lub po prostu nie wiedzą co to jest. Dlatego spadom poświęciliśmy osobny wpis: „Czym są spady?”

– plotowanie (plot) – jest to określenie pracy plotera – maszyny, która wycina różne kształty. Są też plotery drukujące, ale w naszym przypadku używamy ploterów tnących. Najczęściej służą do wycinania różnych kształtów z folii – okrągłych naklejek czy napisów na auta. Często linię cięcia nazywamy linią plotu. Musi ona być zapisana w formacie wektorowym (patrz wyżej).

– apla – jednobarwna, nierastrowana płaszczyzna, najczęściej tło np. plakatu, na którym można umieścić tekst lub ilustracje. W poligrafii termin ten odnosi się też do ilości farby drukarskiej – jest to jednolite tło, nałożone jedną farbą dowolnego koloru w ilości dokładnie 100%.

– gradient – płynne przejście tonalne pomiędzy co najmniej dwoma kolorami wypełniające dany obszar. Może mieć różne kształty.

Kolejne pojęcia wkrótce 🙂

Justyna Hajduk